SOMMARIO ~SADRŽAJ Il primo giorno di scuola / Prvi dan škole La giornata olimpica croata/ Hrvatsko olimpijski dan
Ia
1.b
La giornata internazionale della pace / Međunarodni dan mira Gite / Izleti Gara di lettura ad alta voce / Natjecanje u čitanju naglas L’albero genealogico / Obiteljsko stablo Temi letterari e lavori artistici / Literarni i likovni radovi Progetto “Rijeka pliva“ / Projekt “Rijeka pliva“ La matematica dei ragazzi / Večer matematike Visita alla Villa Ružić La giornata scientifica a Padova Volontiranje
IIa
2.b
Eko kutak Club scolastico sportivo Pozdrav 4.b razredu i 8.a razredu Cari ragazzi, anche quest’anno scolastico è volato e siamo giunti alla consegna delle pagelle e delle meritate vacanze estive. Quanto quest’anno sia stato un anno denso di impegni, attività ed avvenimenti ci siamo resi conto proprio preparando “Fiume di parole”, il nostro giornalino scolastico. Vi auguriamo di trascorrere l’estate divertentendovi a leggerlo e di rivedervi ricaricati d’energia per il rientro a scuola a settembre. Buone vacanze! La direttrice Gemma Frank
IIIa
3.b Fotografije: Foto Kurti
Draga djeco, još jedna školska godina je za nama i već smo spremni i za podjelu svjedodžbi i uživanju u ljetnim praznicima. Da je školska godina bila prepuna zanimljivih događanja, aktivnosti i obaveza, uvidjeli smo i pripremajući naš školski list “Fiume di parole” (“Rijeka riječi”). Želimo vam ugodne ljetne praznike te se nadamo da ćete se dobro zabaviti, a možda ponešto i naučiti, čitajući naš list. Vidimo se opet u rujnu! Ravnateljica Gemma Frank
4
5
IL PRIMO GIORNO DI SCUOLA ~ PRVI DAN ŠKOLE
Il tanto atteso primo giorno di scuola e stato particolarmente emozionante per i nostri alunni più piccoli e per i loro genitori. È stato bello vedere i loro volti raggianti e sorridenti. Tutto ha avuto inizio col saluto della nostra direttrice seguito da un breve spettacolo. Gli alunni della IIb, guidati dalla maestra Tihana e quelli della IVa guidati dalla maestra Dolores, hanno ballato, cantato e recitato per dare il benvenuto ai nostri nuovi alunni. Karlo ed Anna hanno fatto ridere i piccolini con una breve recita ideata dalla maestra Daniela. È seguito l’appello, la foto di gruppo ed infine gli alunni della Ia e della Ib si sono avviati verso le loro aule accompagnati dall’aplauso di tutti gli alunni.
Ia: Čargonja Paola, Čiča Aleksandar, Čurin Laura, Dobrijević Stefano, Donda Korin, Jerman Vid, Jurada Marin, Lenac Antonio, Lenac Luka, Marot Toni, Martinović Roža, Marušić Greta, Palla Eleonora, Sertić Luka, Skerbec Luna, Šižgorić Winter David
Prvi dan škole kojega smo svi tako dugo očekivali bio je najsvečaniji i najuzbudljiviji dan za naše male nove đake – prvaše i njihove roditelje. Lijepo je bilo vidjeti njihova ozarena i nasmijana lica. Na samom početku roditelje i prvaše pozdravila je naša ravnateljica, a zatim su stariji učenici održali kratku priredbicu dobrodošlice. Pod vodstvom učiteljica Tihane i Dolores izveli su svoje plesne, pjevačke i recitatorske točke kako bi razveselili nove đake. No, najviše osmijeha kod publike izmamili su Karlo i Anna izvodeći kratak igrokaz učiteljice Daniele. Slijedila je prozivka i fotografiranje, a tada su učenici 1.a i 1.b razreda, ispraćeni pljeskom, otišli u svoje učionice.
1.b: Babić Gabriel, Bolkovac Angela, Cimera Zara, Crnić Noa, Čalić – Kurilić Ivor, Dizdravević Filip, Dobrić Natali, Hodanić Patrik, Jugo Luiza, Manenica Dominik, Muška Abit, Nanić Kevin, Ricov David, Suran David, Topalović Franko
LA GIORNATA OLIMPICA CROATA ~ HRVATSKI OLIMPIJSKI DAN
6
7
LA GIORNATA INTERNAZIONALE DELLA PACE ~ MEĐUNARODNI DAN MIRA
GITE ~ IZLETI
DELNICE
I ove školske godine Dan zahvalnosti za plodove zemlje obilježili smo izletom u Delnice. Posjetili smo stari Popvićev mlin gdje su nas dočekali ljubazni domaćini. Najprije smo razgledali mlin i upoznali se s procesom mljevenja žita, a zatim smo sami mijesili tijesto za kruh. Nakon toga smo u Pčelici Ani izrađivali svijeće od voska i puno naučili o marljivim pčelama. Izlet je završio u zabavnom parku u Vratima gdje smo uživali u raznim sportskim igrama.
IZVOR RJEČINE
Na početku nastavne godine učiteljice hrvatskih odjeljenja sa svojim učenicima planirale su napraviti terensku nastavu na izvoru Rječine. Rečeno – učinjeno! Jednog toplog travanjskog jutra, krenuli smo autobusom iz škole prema mjestu Kukuljani odakle smo se pješice uputili prema izvoru Rječine. Zatim smo išli u jednostavnu i laganu šetnju kroz šumu u kojoj je sve bilo usporeno kao da vrijeme stoji. Uživali smo hodajući! Ptice su nas pozdravljale svojim veselim cvrkutom, lišće je šuštalo pod našim nogama, a tek kako su bili opojni mirisi proljetnica! Putem nas je pratio tok rijeke Rječine, koja nas je zvala svojem izvoru! Razgledavši izvor i njegov bučni slap, napili smo se svježe izvorske vode. Iako smo uživali u šetnji i izvoru, jako nas je razveselilo vrijeme za igru. Uživali smo u nogometnoj utakmici, valjanju u travi, trčanju… Ma bilo je super! INCONTRO CON LA SCRITTRICE SILVANA DE MARI E VISITA AL MONTE LIBRIĆ
8
MEĐIMURJE
BRIONI
Alla fine di quest’anno scolastico le maestre della nostra scuola hanno organizzato una bellissima gita (di tre giorni) a Međimurje. Il bello era che per la prima volta alla gita potevano assistere sia le sezioni italiane e croate inferiori ma anche le classi superiori. In questi tre giorni abbiamo visitato il Santuario di Marija Bistrica, il castello di Trakošćan, il museo di Krapina, il vecchio mulino ad acqua sul fiume Mura, la etno casa a San Martino... A noi ragazzi sicuramente le cose più interessanti erano le piscine con le acque termali dove potevamo nuotare e giocare e di sera andare a ballare nella discoteca dell’albergo. Questa gita era indimenticabile e speriamo che anche negli anni seguenti saranno organizzate delle gite così belle.
Giovedì, 29 maggio, gli alunni delle classi Ia, IIa, Ib e IIb sono andati in gita al Parco Nazionale di Brioni. Il viaggio è stato piuttosto lungo così, per passare il tempo, c’era chi ascoltava la musica, chi chiacchierava con i compagni, chi era interessato a guardare il panorama... In un primo momento il tempo è apparso un po’ capriccioso ma non appena l’autobus si è fermato a Fažana il cielo si è schiarito ed è apparso un sole meraviglioso. Arrivati all’isola con il traghetto ad attenderci c’era il trenino turistico, con il quale abbiamo gironzolato immersi nelle bellezze naturali di Brioni; il parco safari, il castrum bizantino, la natura intatta dei campi... Gli alunni hanno saputo tantissime cose interessanti riguardo il clima, la flora e la fauna, la creazione di questo parco nazionale, le tracce dei dinosauri e via dicendo.. Abbiamo visitato anche la chiesetta, i vari musei e prima di avviarci verso la terraferma siamo andati a salutare il famosissimo pappagallo Koki. Lasciata l’isola pieni di impressioni abbiamo fatto una sosta nel Parco di Šijana. È stata una gita molto divertente ed istruttiva, un’esperienza bellissima e soprattutto alunni entusiasti!
ŠKOLA U PRIRODI
Nismo mogli zamisliti ljepši kraj školske godine od putovanja Lijepom našom. Zaista je prekrasna. Učenici trećih i četvrtih razreda te peti, šesti i sedmi sa svojim učiteljicama proveli su tri nezaboravna dana u Svetom Martinu na Muri. Ljepote krajolika teško je riječima opisati! Krenuli smo u ranim jutarnjim satima i već rano prijepodne stigli u Mariju Bistricu, naše poznato svetište. Kraj poznat i po izradi licitarskih srdaca jednostavno je zahtijevao da se i mi okušamo u toj vještini po prvi puta. Ljubazni domaćini upoznali su nas s kratkom poviješću licitara, a zatim smo dali mašti na volju ukrašavajući ih raznim bojama i stakalcima. Potom smo razgledali baziliku okruženu pitomim bregima. Na red je došao grad Varaždin i posjet Entomološkom muzeju. Grad nas je očarao svojom bogatom poviješću. Jeste li znali da je Varaždin i grad u kojem spavaju anđeli? U popodnevnim satima stigli smo na naše odredište Sveti Martin na Muri. Smjestili smo se u sobe i uputili smo se na bazen. Koja uživancija! Sljedeći dan posjetili smo i razgledali jednu međimursku etno kuću, vozili se šajkom rukavcem rijeke Mure, a poslijepodne je bilo rezervirano za kupanje na bazenu. Poslije večere dobro smo se zabavili u disku. I sve što je lijepo kratko traje pa tako se i ovom našem putovanju bližio kraj. Zadnji dan uživali smo u obilasku dvorca Trakošćan i šetnji uz jezero kraj dvorca. A zatim smo se uputili u Krapinu u posjet Muzeju krapinskih neandertalaca gdje smo kroz vrlo zanimljivu priču naših vodiča saznali mnogo o povijesti čovječanstva. Umorni, ali zadovoljni u večernjim satima stigli smo u Rijeku našim mamama i tatama.
BRIJUNI
Posljednjeg četvrtka mjeseca svibnja učenici prvih i drugih razreda naše škole krenuli su iz oblačne Rijeke na izlet u Nacionalni park Brijuni. Pjesma i smijeh skratili su vrijeme vožnje do Fažane. Brodićem smo došli do Brijuna. Na Velikom Brijunu nas je dočekalo sunce koje nas je ugodno grijalo cijelog dana i ljubazna gospođa koja je bila naš pratitelj dok smo boravili na otoku. Brijune smo upoznali vozeći se turističkim vlakom kroz različite vizure prirodnih ljepota razgledavajući safari-park, bizantski kastrum, rimsku rezidencijalnu vilu u zaljevu Verige te druge ljepote i znamenitosti. Tu se nalazi i najstarije golf igralište u Hrvatskoj. Nas su najviše zanimale životinje, ali jako nam se dopala i 1600 godina stara maslina koja zasigurno skriva priče mnogih posjetitelja. Nakon vožnje vlakićem obilazak smo nastavili pješke uživajući u predivnoj prirodi i mirisima mediteranskog bilja. Nakon obilaska Brijuna uputili smo se u Park – šumu Šijana i ugodno proveli vrijeme u zajedničkoj igri i druženju.
9
10
11
GARA DI LETTURA AD ALTA VOCE ~ NATJECANJE U ČITANJU NAGLAS In occasione dell’Anno europeo della lettura ad alta voce, “Leggiamo ad alta voce, leggiamo insieme“ l’Associazione croata dei bibliotecari e la Biblioteca nazionale Vlado Gotovac di Sisak hanno organizzato una gara per gli alunni delle scuole elementari (dalla terza all’ottava classe). L’obiettivo di questo concorso è quello di incoraggiare la lettura ed in particolare la lettura ad alta voce e l’abitudine di leggere. La gara è stata organizzata in due categorie: la prima categoria per gli alunni della terza, quarta e quinta classe e la seconda categoria per gli alunni della sesta, settima e ottava classe. Due alunne della nostra scuola hanno partecipato alla gara a livello cittadino (un’alunna della IVa ed un’alunna della VIa). Tutte e due sono state lodate dai membri della commissione per il loro impegno nella preparazione e per la lettura interpretativa, nonché per la scelta dell’opera. Sono state lodate anche le loro mentori Viviana Vukelić e Tomislava Zečević Pedić per il lavoro svolto con le due ragazze. Anche se non abbiamo vinto, noi non ci fermiamo, continuiamo a leggere ad alta voce ed a prepararci per la gara che si terrà l’anno prossimo!
U okviru Europske godine čitanja naglas “Čitajmo naglas, čitajmo zajedno”, Hrvatsko knjižničarsko društvo i Narodna knjižnica i čitaonica Vlado Gotovac Sisak organizirali su natjecanje za učenike osnovnih škola (od 3. do 8. razreda). Cilj ove akcije bio je poticanje čitanja i čitanja naglas, razvoj čitalačkih navika te popularizacija knjige. Natjecanje je organizirano u dvije kategorije: 1. kategorija za učenike 3., 4. i 5. razreda te 2. kategorija za učenike 6., 7. i 8. razreda. Na natjecanju su sudjelovale dvije učenice naše škole (jedna učenica iz IV.a razreda i jedna učenica iz VI.a razreda). Njih su članice komisije posebno pohvalile za interpretativno čitanje i nastup te za izbor djela. Ponosni smo na pohvale koje su dobile i naše učenice i njihove mentorice Viviana Vukelić i Tomislava Zečević Pedić. Iako nisu osvojile prvo, drugo ili treće mjesto, to nam je dodatni poticaj da nastavimo čitati naglas i pripremimo se još bolje za sljedeće natjecanje!
L’ALBERO GENEALOGICO ~ OBITELJSKO STABLO Ovogodišnji projekt naše škole zvao se „U potrazi za izgubljenim blagom“ pa su se tako svi učenici pod vodstvom svojih učiteljica, priključili sudjelujući na svoj način. Svima je bilo zajedničko traganje za blagom iz naših obitelji. 1. b razred je bio vrlo kreativan u likovnom izričaju pa su tako učenici crtali svoje mame i tate, a potom bake i djedove s mamine i tatine strane. Njihov trud rezultirao je trima prekrasnim slikovnicama koje su učenici pokazali na prezentaciji projekta. 2. b razred je projekt odradio tako što su roditelji ispunjavali ankete o predcima. Neki članovi obitelji pisali su sastavak na temu „Ja u drugom razredu“ pa su se tako prisjećali svojih školskih dana. Neki su se preci zaista raspisali i dobili inspiraciju pa je tako jedan nonić napisao pjesmu „Škola“ koju su učenici izveli na prezentaciji projekta. Bili su kreativni i u likovnom smislu pa su slikali obiteljsko stablo i na njega lijepili fotografije. 3. b razred je uz pomoć svih članova obitelji izrađivao obiteljsko stablo, a potom su u razgovoru sa svojim bakama i djedovima učenici saznali neke zanimljivosti iz života svojih predaka. Nakon toga sve što su saznali prenijeli su na papir i sve skupa uvezli u razrednu knjigu. Na kraju je svaki učenik odabrao jednog djeda ili baku i kroz svoj monolog predstavio njegov život. Kao šećer na kraju otpjevali su i pjesmu „Dobri moj nono“ Tereze Kesovije kao posvetu svim našim nonićima, nonama, bakama i djedovima. 4. b razred je također izrađivao obiteljsko stablo i prezentirao svoje pretke na papiru. Tu su se našle zanimljive fotografije i prikazi života dalekih i manje dalekih predaka.
12
13 KAKO OBITELJ 2.B RAZREDA PAMTI SVOJE ŠKOLSKE DANE? ŠKOLA Moji školski dani Za mnoge pa tako i za mene dani provedeni u školi su najsretniji i najbolji dani djetinjstva. Taj period koji je ostao iza mene je jedan od najljepših i najbezbrižnijih iako tada toga nisam bila svijesna, jer smo razmišljali o igri i zabavi. Učenje mi nije teško padalo. Učitelji su bili jako dobri ali i strogi kada je to bilo potrebno. Uvijek smo im se mogli obratiti ako smo imali neki problem. Ponašali su se prema nama prijateljski te su se ta prijateljstva održala do dan danas što mi je izrazito drago. Naravno da je bilo i dana kada sam dobivala pokoju lošu ocjenu iako su prevladavale odlične ocjene. Moji najdraži predmeti u školi bili su: zemljopis – jer sam od malena s roditeljima putovala i to me jako zanimalo; engleski – jer na putovanjima se morate nekako sporazumijeti te matematika i priroda. Najviše od svega škola mi je ostala u sjećanju zbog naših smicalica koje smo smišljali, rođendanskih tuluma, velikih odmora, svađa. Rodila su se i prva prava prijateljstva i prve ljubavi. Sjećanje na školske dane ispunjava me nostalgijom pa zato djeco uživajte u svojim školskim danima jer ćete i vi jednom tako prepričavati svoje dogodovštine svojoj djeci. Jasmina Balaban (majka Noela Balabana) Tatina sjećanja na školske dane Kada sam bio mali, volio sam ići u školu. Najviše sam se veselio druženju sa prijateljima. Poslije škole smo uvijek igrali nogomet. Najdraži predmet mi je bio matematika, a najmanje sam volio pisati sastave iz hrvatskog. Ni danas baš ne volim pisati i umjesto ovog sastava, radije bih riješio sve zadatke iz tvog udžbenika matematike. Uvijek sam slušao na satu, redovno pisao zadaće tako da sam puno manje učio kad bi došao kući. Volio sam čitati školske lektire i predmete na kojima smo nešto sami izrađivali. Za školu me vežu lijepa sjećanja i drago mi je što ideš u nju. Jovo Jovović (otac Nike Jovovića)
Moji dani u školi Kako je lijepo prisjetiti se mojih školskih dana , otploviti mislima u prošlost i sjesti u školsku klupu. Osnovnu školu pohađala sam u Splitu. Zvala se “Bol” – čak se sjećam i učiteljice Katice Ujević. Bila je starija, jako stroga, a mi smo je jako voljeli. Veselila sam se svaki dan odlasku u školu. Bila sam odličan učenik. Jako puno smo učili, ali smo pronalazili i vremena za igru. U razredu nas je bilo 32! Pun razred đaka veseljaka. Najviše sam voljela Hrvatski jezik i Prirodu i društvo. Jako sam voljela plesati (i danas volim); imali smo svoje male plesne grupe i za kraj školske godine pripremili bi priredbu za roditelje. Plesali bi, recitirali, glumili, častili se. Najljepše razdoblje mi je bilo od 1. – 4. razreda. U 7. razredu sam se preselila u Rijeku. Tu sam pronašla nove školske prijatelje. Voljela bih kada bi se samo na jedan dan mogla vratiti u školsku klupu, prisjetiti se tih predivnih dana. Zato se sada često sjetim poslovice: “OD KOLJEVKE PA DO GROBA, NAJLJEPŠE JE ĐAČKO DOBA!” Ana Kalajžić (majka Roka Miškulina)
Moji školski dani su bili radošću prošarani. Saki novi školski dan bil je avanturističan. Matematika mi je bila čista nula, Dok je va šestom razredu nisan shvatila. Hrvatski san obožavala i lektiri gutala Likovni, glazbeni, tjelesni To su bili predmeti!!! Engleski i francuski? Naj lepši dan va školi!! Povijest, zemljopis, priroda Sa čuda sveta san navadila. Prijateli i prijatelice z škole Ostali su i va živote. Sad kad san vela i kad decu iman Va školu i školski dani puni sreće i radosti bin se vrnula!! Bit bezbrižan saki dan, zadaću storit, malo neš vadit i pasat van! Današnja deca se igrat ne znaju Samo va TV i kompjuter gjedaju. Deco! Ne znate ća je; crvena krajica, skakavac, kameni čovek…. Da vas neš pitan…… Kad ste zadnji put tekli za loptom po livade?? Lepo je na kompjuter znat, Ma tu baš i ni materijala za prijatela! Preveć je knjig i zadaći. Morda van nisu rekli, ma.. Ono ča vi sad vadite mi smo 2 leta kašneje! Nemate vremena za igru i prijatelstva Aš je preveć obveza. Zato… Na prvi lepi dan; Napišite zadaću, ote do prijatelja i BEŽITE VAN! Lara Saršon (majka Christiana Saršon – Dolinara)
MIĆI TIĆI VRAGOVIĆI ili TIHANA I DVANAEST BEKAVACA Na početku savjet mudri, Od nonića Milanića UDRI BRIGU NA VESELJE, Da ti život bude priča. Ima jedna družba mala, U naša je srca stala, Dragi klinci vedra lika, I klinceze kao slika. Ljubav, radost, prijateljstvo, Da ih prati život cijeli, Nek ih krasi roditeljstvo, Neka budu što bi htjeli. Nemojmo im rezat krila, Da se vinu u visine, Nek ih prati dobra vila, Sa životom bez gorčine. Svi zakoni ovog svijeta, Tek su papir koji blijedi, Samo ljubav nek im cvjeta, Samo deset zapovijedi. Život nije med i mlijeko, Nađe se po koji trn, Kad na kraju sve se zbroji, Život nije tako crn. Svaki od vas, mili moji, Vragoljast je mali tić, I kad partim, čuvat će vas, Stari nonić Milanić. Milan Kesić (djed Andreja Kesića)
14
15
I NOSTRI VECI NE CONTAVA
I miei nonni a ottobre festeggiano il loro compleanno. In tale occasione si riunisce la nostra numerosa famiglia e mentre pranziamo, i miei genitori e i nonni parlano delle varie storie che sono accadute tanti anni fa e noi nipoti curiosoni ascoltiamo con attenzione di cosa parlano. Mi ricordo di una parte del discorso dell’anno scorso tra il nonno e il papà che si svolse così:
Moju obitelj čine moja mama Žaklina, tata Renato, nono Mihovil i nona Nadija. Ja sam izabrala opisati mog nonića Mihovila, jer je jako vrijedan. Dok je bio mlađi, radio je u brodogradilištu „Treći maj“ kao strojar, ali više je bio talentiran za slikanje. Doma ima pune zidove slika. Meni su sve slike lijepe, zato jer mi se sviđaju zalasci sunca i jedrilice, koje on često crta. Sve slike su mu bile na izložbi i dobivao je brojne nagrade zbog čega je bio vrlo ponosan i sretan. Sad je u penziji, ali još uvijek crta tako da je cijelu kuću ispunio slikama. Nikka Kertelj, IIIa
- “Ma ti eri birichin quando ti eri picio, ti me combinavi sempre qualche guaio! Dovevo star atento de ogni passo che ti fazevi!” -“Mi birichin? Mi ero un angelo! Invece ti de picio, quando i bombardava Fiume durante la guera, ti scampavi sempre dal rifugio e ti guardavi come casca le bombe dal ziel!Ti eri una furia!”
-“Ma chi te ga deto questo?” -“Miga go inventado la storia. Me ga tuto deto la nona! Ma xe altro! La me ga deto anche che quando ti eri mulo, Nereo, Renato e ti scampavi in moto de un polizioto che ve voleva fermar a Preluca e che con una camisa gavevi nascosto la targa che non ve possi scoprir!” - “Ma lassa star, era bei tempi. A Fiume, subito dopo la guera era poche moto, e el mio amico Nereo era un bravo mecanico che xe riuscido a riparar una vecia moto dei tedeschi, già butada in scovaze. Ma non erimo miga cativi. Forsi un poco vivaci.” - “Invece conta dai nipoti quando ti ga dimenticado de scriver el compito e che ti gavevi inventado la scusa dela storia del cucal che xe passado e che te ga sporcado proprio la pagina dove ti gavevi scrito el compito e che per salvar el quaderno ti dovevi butar la pagina con el compito.” - “Eco bambini, spero che gave’ capido che non convien dir buzie, che prima o dopo se scopre chi le dise.” Mi ricordo anche che mio nonno scherzava, parlando della via Laginjina in Belvedere, dove una volta viveva mio bisnonno, già Via della salute, anche se con la salute non aveva nulla in comune, perché non era asfaltata, e quando passavano i carri si alzava tanta di quella polvere, che i pedoni non potevano nemmeno respirare e i vestiti erano tutti grigi e pieni di polvere. Diceva scherzosamente che dovevano chiamarla Via della polvere. Ma non tutte le storie che ho sentito erano allegre. Un racconto molto triste del quale si parlava a pranzo e del quale mi ricorderò sempre, aveva come protagonista il mio bisnonno, la prima volta che mangiò un vero pasto, era appena a diciotto anni, quando finì in Marina militare italiana, perché da piccolissimo, come ragazzino, era rimasto senza padre, e la sua piccola famiglia senza soldi, povera e abbandonata. Per pranzo, molto spesso il bisnonno, ancora ragazzino come me, per poter mangiare un pasto, era costretto cercare sulle spiagge di Pecine le alghe, le conchiglie e i frutti di mare . Le storie che i nostri veci ne conta zerte volte xe interesanti ma tante volte anche noiose. Quasi sempre le comincia con me ricordo e le finise con che bei tempi che era una volta. Un giorno, tra qualche ano, anche noi raconteremo storie simili. Lucas Skerbec, Va
NONO UMJETNIK
Nono
Nono je moj Bil vavek sav svoj! I ničesa ga ni strah, I niš ne gleda samo na prvi mah. Dobar je on. Zna i bonton. Voli mene i brata - Za nami je tuttamata Kad ga jadimo, govori da smo medvedi Pa va fotelje jadan sedi i sedi. Matija Benčan, VIIIa
Moj nonić
Od cijele obitelji, odlučio sam opisati mog nonića Alda. Moj nono je jako jako snažan i nikad ga ništa ne boli. Jako je dobar prema meni i puno me voli. On je vješt u svim kućnim poslovima i može popraviti i raketu ako treba. Bez njega ne bih imao igračke koje mi je izradio. On je poseban nonić i svi ga stvarno jako volimo!!! ANDOR MARUŠIĆ, 2a
16
INTERVJU S DJEDOM
Učenica škole “Belvedere”, Petra Gudelj dobila je zadatak intervjuirati jednu stariju osobu iz svoje obitelji. Odlučila se za svoga djeda Davora (69 g.), po tatinoj liniji. On joj je rekao neke stvari za koje ona do tada o svojoj obitelji nije znala. Pitala ga je razna pitanja o obitelji Gudelj: njihove poslove, slavne ličnosti, tragičnosti te otkuda potječe prezime Gudelj; na koja joj je on strpljivo odgovarao. Petra ima sreće što joj djed živi blizu nje, svega nekoliko metara dalje, a ne u Splitu, Sarajevu ili Zagrebu gdje je nekoć stanovao.
Znaš li možda otkuda potječe prezime Gudelj? Itekako, od moga tate pradjed bio je hajdučki harambaša koji je nosio zelenu dolamu (plašt) koji je uzeo od jednog Turka. Po toj dolami ljudi su ga prozvali Gundelj Harambaša jer im je ličio na zelenu bubu hrušt tada zvanu gundelj. On je izbacio ono n i tako je nastalo prezime Gudelj. Ima li naša obitelj slavnih ličnosti? Djedov stariji brat bio je austro-ungarski oficir te je nakon Prvog svjetskog rata u Sarajevu upoznao svoju ženu Magdalenu u koju se zaljubio pa zbog nje odustao od vojske. Znaš li još nešto u vezi njih? To da je Magdalenin otac sagradio prvu kuću po urbanističkom planu u Sarajevu, sad je ta kuća spomenik kulture. Je li bilo koje tragedije u obitelji? Moj mlađi brat Goran je poginuo jako mlad, 25 g., u prometnoj nesreći. Čime su se bavili tvoji roditelji? Moji roditelji, Emilija i Branko su bili arhitekti, što je za to vrijeme bilo iznimno rijetko i neobično, pogotovo za ženu. Jesu li nešto izgradili? Da, dosta toga. Čak su zajedno napravili projekt za izgradnju vikendice u Zaostrogu, kamo sad idemo svako ljeto. U dvorištu su bili posadili mandarine kad se tvoj tata rodio, a limune kad se tvoja teta rodila. Je li netko iz obitelji radio nešto vezano za školu? Đurđa, majka tvoje bake. Bila je profesor u gimnaziji; predavala je kemiju i biologiju. Dok je moja kćer, tvoja teta Jasenka, doktor znanosti u Zagrebu gdje radi kao docent u Filozofskom fakultetu te predaje povijest umjetnosti. Čime si se ti bavio? Ja sam imao privatnu firmu koja je izrađivala kompjutorske programe. Tada su kompjutori bili veliki kao autobus gdje su se podaci prenosili preko bušenih kartica. A baka? Tvoja baka Dunja je bila stručnjak za upravljanje uređajima za prijenos podataka u Elektroprirodi. Moj sin, tvoj tata Danko se isto bavi informatikom kao što znaš, on je stručnjak za zaštitu podataka na kompjutorima.
17
Čujem da si se bavio pilotiranjem kao hobijem... Da, bio sam sportski pilot 30 godina. Počeo sam letjeti sa svojih 16g., prvo jedrilicama, a zatim avionima koje baš nisam volio jer mi se činilo da vozim fijaker (kočija s konjima). Znaš li neku neobičnu činjenicu o našoj obitelji? Možda to da smo moja žena, ja, tvoj tata i tvoja teta svi rođeni u prvom mjesecu.
Što imaš reći za kraj? Reci da je deda Davor tražio medicinske sestre da mu napišu poštedu za guljenje krumpira, mrkva i ostaloga jer on to ne voli raditi. I reci da zovem tebe, tvoju sestru Luciju i brata Franota da mi češće dolazite kako bismo napravili kućicu za ptice, i možda još samo to da me baka pusti na miru gledati televiziju. Eto, kao što možete i sami zaključiti, čovjek koji se bavio ozbiljnim poslovima zna biti i vrlo neozbiljan :) *Zanimljiva činjenica Davor biješe slavenski bog rata pa su se i “ratne” bojne pjesme nazivale davorije. Opaska uredništva: Djed je ubrzo nakon ovoga intervjua preminuo.
Petra Gudelj, VIIa
MOJ PRADJED JOSIP
Dana 22.ožujka 2014.godine razgovarala sam s svojim ocem koji mi je ispričao priču o svom djedu s očeve strane. Moj pradjed se zvao Josip Lanza.
- Po čemu se moj pradjed isticao od ostalih članova u obitelji? Zbog toga što je sudjelovao u Drugom svjetskom ratu kao zarobljenik fašističke Italije u Alžiru, u Africi. - Kako je tamo završio? Tvoj pradjed je najprije uhićen u Rijeci i sproveden u zatvor u Kopru. Nakon kratkog boravka u zatvoru, deportiran je na Siciliju, odakle su vojnici odlazili u Afriku. - Zašto su ga uhitili? Uhitili su ga zato jer je bio protiv fašizma. Borio se za narodno-oslobodilački pokret u Rijeci, tako da je raznosio letke sa porukama protiv fašizma i pisao „parole“ po zidovima.
- Koliko je vremena proveo tamo i kada je rat završio? Tamo je proveo dvije godine i dočekao kraj Drugog svjetskog rata. 1945. godine rat je završio, a oslobađanjem zarobljenika od strane Engleske vojske započinje povratak u Rijeku. - Je li rodbina znala da je živ? Nažalost, dvije godine nisu znali ništa o njemu. Supruga i dva sina su oduševljeno dočekali njegov povratak. Iz razgovora s ocem upoznala sam bolje prošlost obitelji i život pradjeda. Smatram da je bio iznimno hrabar i cijenim što se žrtvovao za svoju domovinu i obitelj. Lucija Lanza, VIIa
18
19
Baka Saša U subotu sam nazvala svoju baku Aleksandru Petrovnu Fominu preko „Skype“. Aleksandra, koju svi članovi obitelji zovu Saša, rođena je u Moskvi i živi tamo. Ona je majka moje mame.
Tko je najstariji među Vašim živim rođacima? - Mislim da to je moja teta Klava. Jedna je od dviju sestara i četiriju braće moje majke. Jedina je još živa. Rođena je 1922. godine u selu Styožki blizu grada Tambov. To je točno između Moskve i Stalingrada. Je li bila visoko obrazovana? Koji je posao radila? - U rodnom selu završila je školu, poslije se preselila u Moskvu. Nije išla na sveučilište. Kada se udala, preselila se s mužem u Kaliningrad. Većinu svog života radila je kao blagajnica u banci. Imala je devetnaest godina kada je Drugi svjetski rat zahvatio Rusiju. Je li i ona sudjelovala? - Da, otišla je u rat dobrovoljno kao medicinska sestra. Klava je prenosila ranjene u bolnicu. Sudjelovala je u Kurskoj i Staljingradskoj bitci, a došla je i do Njemačke. Kurska bitka je jedna od najvažnijih bitki u tom užasnom ratu. Ona je napokon odredila tko će izgubiti, a tko pobijediti. A Staljingradska je bila najveća bitka u povijesti. Odnijela je milijune života. Poslije bitke centar grada je izgledao kao povijesne ruine.
Ima li Klavdija obitelj? - Njezin muž je umro, a sin joj je poginuo. Najbliža obitelj su joj njezina tri unuka.
Tko je još od tvojih rođaka sudjelovao u ratu? - Od najbližih to su moj ujak Aleksandar, koji je poginuo u Mađarskoj, i moj tata Pyotr koji je na sreću ostao živ. Ovaj razgovor s bakom potaknuo me da sagledam svoje pretke i njihov težak život na potpuno drugačiji način i da dobro razmislim o svom. Elizaveta Chernova, VIIa
20
21
TEMI LETTERARI E LAVORI ARTISTICI ~ LITERARNO I LIKOVNO STVARALAŠTVO
Leonard Lečić, 3.b
Katarina Milatić, 3.b Toni Marot, Ia
Vito Crnković, 3.b Roža Martinović, Ia
Lorena Veljčić, 3.b
Matteo Bura, 3.b
Matteo Bura, 3.b
Greta Marušić, Ia
Fran Knežević, 3.b
Elisa Hodža, 3.b Dario Suran, 3.b
Eleonora Palla, Ia L
ra au
Ču
, rin
Ia
Paola Čargo nja, Luka Sertić, Ia
Ia
22 LE REGOLE DI UN GIOCO IL PESCATORE E I PESCIOLINI Spero che questo gioco vi piacerà. Buon divertimento! Al gioco possono partecipare quanti giocatori vogliono. Il gioco si svolge in un campo. Un giocatore è il pescatore mentre gli altri sono i pesciolini; il pescatore sta da una parte del campo e i pesciolini stanno dalla parte opposta. Il pescatore dice: “Pesciolini, pesciolini avete paura del pescatore?“, tutti i pesciolini rispondono: “No!“ e cominciano a correre verso il pescatore che a sua volta corre verso i pesciolini, cioé, gli uni corrono verso l’altro e viceversa. Il pescatore acchiappa quanti pesciolini può, i pesciolini acchiappati diventano pescatori che assieme al primo pescatore acchiappano altri pesciolini. L’ultimo pesciolino che resta è il vincitore.
23
Mia mamma
Con la mamma ho imparato a rispettare la gente, come dire “Grazie” e “Buongiorno”. Con la mamma ho imparato a star calmo, così che anche da adulto potrò esserlo. La mamma mi ha imparato come attraversare la strada, che prima si guarda a sinistra e poi a destra. Con la mamma però non ho imparato la geometria e il perimetro. Con la mamma ho imparato a scrivere e a leggere, prima di andare a scuola. Con la mamma studio sempre: matematica, italiano, natura e società. Ma ci sono tante altre cose che ho imparato da solo. Una cosa è ben certa: lei è una donna formidabile. VITO MAROT, IVa
Mattea Šubat, IVa
Vatrogasac Pero
Sunce je svojim sjajnim zrakama obasjavalo cijeli grad. Nekoliko nestašnih zraka provuklo se kroz prozor našeg glavnog lika, vatrogasca Pere, i probudilo ga. Pero je bio pospan. Morao je ustati i otići na posao. Pero baš i nije volio svoj posao. Samo ga je radio, onako, tek toliko da nešto radi. Naime, nije još sudjelovao u gašenju nijednog požara pa je bio poprilično nestrpljiv. Tog jutra jedva je ustao iz kreveta te onako pospan pogledao na sat i u čudu promrljao: “Pa ja sam zakasnio na posao. Već je 8.30.” Najbrže što je mogao odjenuo se, oprao zube, umio se i doručkovao tost sa sirnim namazom. Za deset minuta bio je u vatrogasnoj postaji. Ali kad je stigao primjetio je da nema nikoga. Odjenuo je svoju uniformu jako začuđen i uputio se u šefov ured. Na sreću, on je bio tamo. Upitao ga je gdje su svi, a šef mu je objasnio kako je zvala neka žena jer je negdje izbio požar zbog toga što je netko ostavio upaljenu cigaretu. Pero je upitao gdje je požar jer bi volio i on otići pomoći svojim prijateljima vatrogascima. Ali šef nije znao gdje se to dogodilo. Onako jadan i tužan krenuo je u obližnji kafić. Hodajući do tamo sinula mu je odlična ideja. Obići će cijeli grad i sam će pronaći gdje je požar. I tako je krenuo. Ušao je u vatrogasna kola i počeo tražiti. Pretražio je već skoro cijelu Rijeku, ali nigdje ni traga požaru. Već pomalo obeshrabren okrenuo se da se vrati u vatrogasnu postaju. Kad odjednom spazi veliki i gusti dim. Brzo je krenuo pratiti taj dim i tad ugleda svog najvećeg neprijatelja – vatru. Njegovi prijatelji vatrogasci već pomalo na izmaku snaga gasili su požar. Međutim, borba s vatrenom stihijom bila je jako teška. U jednom trenutku šmrkovi u rukama vatrogasaca su prestali raditi. Došlo je do kvara na jednim vatrogasnim kolima. Vatrogasci su pokušavali sve ne bi li otklonili kvar, ali bezuspješno. Toga trenutka, Pero je parkirao svoja vatrogasna kola, skinuo šmrk i ugasio vatru. Svi su mu pljeskali. Bio je to poseban dan za njega. Od tad je jako zavolio svoj posao i više nikad nije kasnio. Lena Valerijev, 4.b
Mein Tagebuch Montag- Ich war in der Schule. Nach dem Mittagessen bin ich zum Training gegangen. Dann habe ich gelesen und habe die Hausaufgabe gemacht. Dienstag- Ich war in der Schule. Nach dem Mittagessen war ich draußen und habe die Pflanzen für das Herbarium gesucht. Am Abend habe ich mit meiner Freundin gespielt. Mittwoch- Nach der Schule bin ich zum Training gegangen und dann habe ich meine Hausaufgaben gemacht. Donnerstag- Ich habe nach der Schule die Hausaufgaben gemacht und dann ist meine Freundin Lena zu mir gekommen und wir haben bis zum Abendessen gespielt. Freitag- Nach der Schule bin ich mit meiner Familie nach Baška gefahren. Samstag- Am Morgen war das Wetter schlimm und ich war zu Hause aber am Nachmittag bin ich Rad gefahren. Sonntag- Ich war in der Kirche und dann habe ich mit meinem Opa andere Pflanzen für das Herbarium gesucht. Danach, am Abend, sind wir zurück nach Hause gefahren. Paola Butorac, 6.a
24
25
Come vedi il mondo degli adulti? Autoritario, rassicurante, indifferente ai tuoi problemi o sensibilmente partecipe della tua crescita
My granny
My granny is like every other granny, she is ordinary. My grandmother’s name is Anka. She was born in a small village, she grew up without a TV or a computer. Granny always tells me stories about her childhood, she also shows me old photos. When I was a kid she spent a lot of time with me and took me for walks. Sometimes I didn’t want to go to kinder garden because I wanted her to spend time with me. Now when I grew up we’re not together but she makes me lunch when I come home from school. She loves working in the garden, she is in a very good form for her age. We have four big gardens and three small ones. Me and my granny usually “hang out” in the evening and watch soap operas. I love my granny very much and I woudn’t change her for the world. Marija Cvjetković, Va
Ljubav Ljubav je… kada zaboraviš upaliti vešmašinu, a ona se ne ljuti. kada ti spavaš, ona mikserom jaja muti. kada gledaš televizor, a ona se ljuti kada ju tješiš tijekom sapunice, kada joj voliš naborano lice, kada nebom idu ptice... Kad zimi otvori prozor i hladi kuću, kada to pokrene svađu i tuču... Ljubav je prava kada ti nisi bik a ona krava, kada se puno volite, kad drekneš skuhaj mi ručak, molim te!
Primorska jubav Jubav je naša… Kot prava kaša! Si nutra nos mešaju, Si se oko nas motaju. Ti ne znaš prat, A ja popravljat. Al nas ni briga Aš nan je život pun intriga, Aš se volimo previše Da ne more ni manje ni više! Matija Benčan, VIIIa
Matija Benčan, VIIIa
Jakov Sušanj
Ja sam kao što naslov kaže Jakov Sušanj. Rođen sam 1.12.2000. u riječkoj bolnici. Na početku sam živio u Rijeci, na Škurinjama. Kad sam krenuo u vrtić, preselili smo se u jedan stan na Kozali da nam bude bliže vrtić, a kasnije i škola. Na početku sam jedva čekao krenuti u školu jer me u vrtiću izluđivalo popodnevno spavanje. Kad sam krenuo u školu, shvatio sam da je škola užas. Prvi razred je bio koliko toliko zabavan, ali ostali- katastrofa! U trećem razredu preselio sam se u kuću na Jurdanićima. Prve godine bilo je problema s prijevozom jer je kuća udaljena dvadeset kilometara od škole, ali sam se priviknuo i nastavio ići autobusom u istu školu sve do danas. Kad sam došao u peti razred, i to je bio užas. Novi profesori, brdo sati... nisam znao hoću li to moći preživjeti. Ali, eto, preživio sam! Sad sam 7. razred i s ne baš najboljim ocjenama.
Prolaznost
Prolaznost
Sve prolazi
Prolazi vrijeme. Godina je sve manje. Duše su nijeme.
Teče i teče… To vrijeme kapa - Brzo će proći.
Dora Sertić, VIIIa
Ivan Sušanj, VIIIa
Prolaze dani. -Mi smo sami! Prolazi sreća. -To je nesreća. Erika Crnić, VIIIa
Tante volte mi pongo delle domande come mai il mondo degli adulti è tanto complicato, perché i miei genitori mi chiedono ogni giorno notizie di scuola, che voto ho ricevuto, ci sono state delle novità? Non sono mica un furfante o un fannullone! Sono un ragazzo normale di 11 anni, ubbidisco sempre i genitori, sono responsabile e diligente e faccio da solo i miei compiti. I miei genitori sono molto permissivi ma allo stesso tempo molto autoritari. Non mi sgridano perché mi comporto bene e fino ad ora non li ho mai delusi. Credo di avere, con il mio comportamento, guadagnato la loro fiducia. Finite le lezioni a scuola, qualche volta rimango a giocare a calcio con i miei compagni nel cortile scolastico, poi ritorno da solo a casa, mangio quello che la mamma mi ha preparato e mi riposo un pochino. Però devo fare in fretta i compiti e studiare perché più tardi, al pomeriggio, ho gli allenamenti di calcio. Mia madre ogni giorno mi chiede se ho svolto i compiti e se ho studiato. La mia risposta è sempre positiva, anche se certe volte devo scrivere qualche compito all’ultimo momento perché ho dimenticato di farlo al rientro da scuola. Ho pure una sorellina più piccola che frequenta la prima classe elementare e certe volte l’aiuto nei compiti e l’accompagno a casa. I miei genitori sono molto felici quando ho dei buoni voti a scuola e mi lasciano sempre decidere se desidero andare in gita con la scuola o ai festeggiamenti dei compleanni dei miei amici e compagni di scuola. Non tutti i genitori sono uguali. Osservo che i genitori di certi miei compagni di classe si comportano come se i loro figli fossero ancora piccoli o imbranati, perché vedo che li accompagnano fino all’entrata nelle aule e quando la scuola organizza qualche gita, sono molto apprensivi. Ma quello che mi disturba di più è che danno a loro dei consigli che si danno solo ai piccolini: non toglierti la maglietta che ti prenderai un raffreddore, lavati le mani prima del pasto, non correre che sudi troppo….e così via. Mi sembra che il mondo degli adulti è molto più complicato rispetto a quello dei bambini. Gli adulti ci chiedono sempre di rispettare le regole, di non raccontare le bugie e tante altre cose che nemmeno loro rispettano. Per esempio, il nostro allenatore di calcio ci ammonisce se facciamo tardi alla riunione prima della partita, però lui stesso qualche volta arriva in ritardo. Credo che gli adulti con le loro azioni dovrebbero dare un buon esempio a noi ragazzi e tutto sarebbe molto più facile. Non è giusto ammonire i bambini per il loro comportamento se poi loro ripetono gli stessi errori. Mio padre mi dice sempre che tra il dire e il fare ci sta in mezzo il mare. Io sono molto fortunato che i miei genitori mi aiutano sempre quando trovo delle difficoltà a scuola o quando ho bisogno di spiegazioni. Però non sono tutti così fortunati. Vedo che certi miei compagni non vengono seguiti dai loro genitori perché essi lavorano molto e sono parecchio assenti. Per questo motivo mi posso ritenere un ragazzo fortunato. Credo che per crescere, i ragazzi abbiano bisogno dei genitori che devono partecipare alle varie attività dei loro figli, ma allo stesso tempo lasciarli liberi di fare le loro scelte, certe volte forse anche sbagliate, che permetteranno loro di maturare e diventare delle persone responsabili. Lucas Skerbec, Va Prolaznost
Vrijeme
Život
Vrijeme prolazi - ljubav odlazi. Sunčano vrijeme dolazi. Edea Kosanović Marin, VIIIa
Najbolja vremena tek dolaze. Tražimo životne staze… Nije da nas maze.
Život je lijep! Ponekad prođeš glatko i slatko, Ponekad tijesno i…bijesno.
Petra Lenac, VIIIa
Rene Žeželić, VIIIa
26
27 JA Bok! Ja sam Gudelj, Petra Gudelj. Rodila sam se jednog ne tako sretnoga dana za đake, 3.9.2000., no meni je dan taj ipak jedan od najboljih zbog mog rođendana. Moja obitelj je tako obična, a tako neobična. Moj tata je pravi šaljivac i optimist kojem je čaša uvijek polupuna, koji često zove mamu “Ledenom kraljicom” jer kaže da ga podsjeća na nju po izgledu, a i po karakteru. Imam stariju sestru Luciju koju tata također naziva kraljicom, ali drame, i mlađeg brata Frana, koji je pravi mali glumac, i to me čini srednjim djetetom u obitelji - “Petra in the middle”. No ne smijem zaboraviti ni našeg najnovijeg člana obitelji, slatkoga maltezera Kodu. Kao malena živjela sam u Kostreni zajedno s roditeljima i sestrom, ona mala napast od brata se još nije bila rodila, no i s nonićima u čijoj smo kući i stanovali. Tamo sam išla u vrtić “Zlatna ribica” gdje je jedino vrtić bio zlatna ribica, a mi drugi Delfini, Meduze i Pužići. Moja grupa je bila Pužić i svi su govorili da nam baš ta životinjica pristaje zbog naše brzine. Tijekom zadnje godine vrtića preselila sam se na Belveder, gdje i sada živim, ne mogu reći da sam baš skakala od sreće, jer mi se tada činilo da se selim na drugi kraj svijeta. Na sreću počela je i ta škola za koju su nas na kraju vrtića pripremali raznim igrama i mozgalicama, no u školi su nas na žalost dočekale samo početkom prvog razreda. Razrede sam zamišljala kao nivoe, jer što sam bila viši razred to su bili teži, baš kao u nekoj igrici. Nikad nisam voljela kad bi mi netko iz viših razreda govorio kako je meni u nižim razredima puno lakše te da mi zavidi, kao da se ne sjeća da ni niži nisu bili med i mlijeko. Kako da se naše male glavice tako brzo priviknu s igranja i bezbrižnosti na učenje i marljivost?! No neki dan sam uhvatila sebe kako to govorim svom mlađem bratu kad pogledam njegovu zadaću iz matematike koja se sastoji od najjednostavnijih zbrajanja i oduzimanja, zadataka koji su me nekad morili, a sad su mi najlakši dio matematike u sedmome razredu. Nisam mogla ne reći mom bratu meni poznatu rečenicu: „Blago tebi, ne znaš koliko je ovo zapravo lako za razliku od mojih zadataka.” Oduvijek je moj razred bio malen, kao Hum, za razliku od drugih koji su bili pored njega bili kao neki kineski grad. Ali naviknula sam se! Za razliku od mojih prijatelja izvan škole koji se svaki put iščuđavaju kad spomenem da nas je devet u razredu. Zapravo do petog razreda bilo nas je još i manje, sedam, no na sreću došle su nam dvije nove učenice Maya de Matteo i Elizaveta Liza Chernova. Iako nas nema puno, ne znači da se malo toga događa, mislim da bi se mogla napisat čak i jedna vrsta sapunice o doživljajima ovoga razreda. Sve u svemu zadovoljna sam svojim životom punim zgoda i nezgoda, ali možda bih kad bih mogla vremeplovom zakoračiti natrag u prošlost izmijenila neke događaje.
PITANJA KOJA NAS MUČE U ŽIVOTU (7.r.) Je li nam sudbina napisana negdje? Gradimo li sudbinu ili je već napisana? Zašto ne možemo vratiti vrijeme? Postoji li životu u svemiru? Jesu li legende istinite? Zašto sve nije besplatno? Otkuda potječu poslovice i pouke? Kako to da smo koliko god bili slični uvijek različiti? Tko je izmislio jezike? Tko je dao imena stvarima, životinjama, bićima...? Zašto se ratuje? To nema smisla. Zašto su ljudi zlobni jedni prema drugima? Zašto se ljudi moraju vrijeđati samo ako imaju drugačija vjerovanja? Zašto svi ne možemo biti složni? Zašto ljudi imaju potrebu za idolom? Jesam li dobro postupila? MOJ 1.B Jesam li donijela ispravnu odluku? Zašto je život toliko kompliciran? MOJ JE RAZRED NAJ, NAJ! Jesam li dovoljno dobra u školi? FRANKO SVIH NASMIJAVA, Jesam li se dovoljno potrudila? ANGELA JE PRIJATELJICA PRAVA, Smijem li se tako ponašati? PATRIK I GABRIJEL SU NOGOMETAŠI, Kako pronaći nešto pozitivno u nečemu negativnom? A DVA DAVIDA SANJARI NAŠI! Mogu li pobijediti strah? ABIT DOBRO ČITA, U čemu sam pogriješila? DOMINIK UVIJEK NEGDJE SKITA, Ima li života poslije smrti? LUIZA VOLI „MONSTER HIGH“, FILIP JE U MATEMATICI NAJ, NAJ, ZARA SE UVIJEK SMIJE, A NATALI ŠMINKERICA JE. KEVIN JE KARATE STROJ, A IVOR NAJBOLJI PRIJATELJ MOJ! JA SAM NOA – NAJBOLJI PJESNIK RAZREDA I JOŠ, ČUJTE SVI, UČITELJICI NAJBOLJOJ DOBRI SMO MI! Moj prijatelj Subala NOA CRNIĆ, 1.B Subala mi je najbolji prijatelj kakvog se ne može svagdje naći. Vrlo rado pomaže meni i drugim prijateljima u igri ili učenju. Uglavnom je dobro raspoložen pa nas u razredu često nasmijava. Stvarno ima dobre fore! Jako se naljuti kad ga netko zeza ili kad vidi neku nepravdu. Njegov izgled je pomalo smiješan zbog njegove čupave smeđe kose nalik lavljoj grivi. Oči su mu smeđe i razigrane kao špigule. Moderno se oblači što istiće njegovu vitku figuru. Korak mu je lagan i brz poput tigra, a može i visoko skočiti pa zato i trenira košarku. Lijepo je imati ovako dobrog prijatelja koji je spreman pomoći, ali i nasmijati kad to treba. Lucas Skerbec, Va
28
Božić u obitelji
Volim li ja Božić? Paa... iskreno - ne. Ne volim blagdane ni išta oko njih. Znate ono, previše tenzije, previše obaveza! Božić u mojoj obitelji kreće sa svađom. Ja i moj poštovani gospodin otac krećemo odmah, zašto čekati da svane. On od mene želi da prije sedam sati ujutro krenem put bake, ali je ne želim. Ja želim spavati, a ne slušati njeno zanovijetanje! Na kraju ja popustim, on je tvrdoglav i nikad ne bi. Kada dođem kod bake, zanovijetanje kreće , te ovo, te ono, te on, ona, ja... Uff! Oko četrnaest sati dolaze i moji roditelji, naravno posvađani, jer dan prije nisu znali kako umotati darove. Ručak prođe u redu. Nakon što moji roditelji popiju “kafićo” s nonom, krećemo u Lovran kod drugih nonića. Tamo je još gore. Oni još više prigovaraju. Kada dođem kući, svi imaju nos do neba i takvi se moramo gledati dok starci ne odu na posao. Tako završava moj Božić. Stresno zar ne!? Matija Benčan, VIIIa
29 Ana Golem, 4.b Učenici 2.b
Anna Superina, 4.b
Ah, te ocjene! Putem do kuće razmišljam kako ću mami priopćiti lošu ocjenu. Znam da mama neće biti zadovoljna i da će se ljutiti, ali tješim se, brzo će je proći. Na ulazu u kuću hvata me panika. Ipak, krenem bez puno razmišljanja. Mama mi otvori vrata i nedugo zatim upita: „Kako je bilo u školi?“ Odgovorim bojažljivo: „Pa onako uobičajeno.“ Zatim se osmjehnem, a mama u čudu upita: „Je li ti to meni nešto skrivaš?“ Pokušavam skupiti snage i kažem: „Dobro, znam da ti to ne mogu prešutjeti pa… znaš dobila sam lošu ocjenu- trojku.“ Mama me pogleda ljutito i kaže: „Ali, zašto se nisi bolje pripremila? „Bilo je teško mama, svi su dobili loše ocjene!“ Mama ipak kaže: „Dobro, hajde, ovaj put ću ti progledati kroz prste ali…“ Veselo sam odgovorila ne čekajući cijeli odgovor: „Hvala mama, neće se više ponoviti!“ Ostatak dana mi je prošao poprilično dobro zanemarivši ovu lošu ocjenu. I da, kako sam i naglasila na početku, brzo ju je prošlo. - Eh, moja mama! Lucija Lanza, VIIIa OBITELJSKA TRADICIJA Nedavno sam gledala neki film gdje je jedan dječak rekao nešto kao:” To je naša obiteljska tradicija!” Odmah sam se zamislila i upitala:” Ima li moja obitelj neku svoju tradiciju?” I onda sam se sjetila da je imamo, onu koja je meni osobito draga. Kako svi u obitelji jako volimo filmove i svaki petak ili subotu navečer gledamo neki film, skoro uvijek komediju. Tata traži po MaxTv videoteci šta pogledati. “Ajmo ovaj, ajmo ovaj!” navaljujemo ja i sestra. “Ma ne, taj je bezveze”, čuješ tatu. “To smo tata i ja gledali”, nadoda mama. “A šta vi niste gledali!?” zapitam se ja. Frano, moj brat, naravno zapne za neki crtić:” Pustite mene malo da biram!” pa pokaže prstom na ekran prema nekome crtiću. “Joj, Frano ne budi dosadan”, ubacimo se ja i Lucija dok se naši roditelji samo smiju. Jedini koji šuti je naš pas Koda kojem je bitno samo da se udobno smjesti tamo gdje najviše smeta. Kada napokon izaberemo film uz tatitno “profesijonalno” mišljenje, mama u međuvremenu napravi kokice, a mi djeca se ušuškamo zauzimajući najbolja mjesta. Tata ugasi svjetlo pa zajedno s mamom legne pored nas i, evo, počinje film. Petra Gudelj, VIIa
Učenici 2.b Učenici 2.b
Mersiha Mutka, 4.b
David Možanić, 2.b
Učenici 2.b
Roko Miškulin, 2.b
30
PROGETTO “RIJEKA PLIVA” ~ PROJEKT “RIJEKA PLIVA”
La nostra scuola tradizionalmente anche quest’anno ha aderito al progetto“ Rijeka pliva”, il primo del suo genere nel paese, rivolto a tutti gli alunni delle seconde classi della città di Fiume con lo scopo di imparare a nuotare. Il progetto prevede di acquisire la tecnica di nuoto, la respirazione e affrontare l’acqua senza paura. Durante la prima ora gli alunni sono stati divisi in gruppi a seconda del grado di abilità di nuoto. Dopo aver terminato la formazione sotto l’occhio esperto e vigile di istruttori di nuoto, gli alunni sono stati testati e hanno ricevuto un certificato di completamento del corso di nuoto. Il corso è durato cinque settimane e dire addio era rattristante. Ci rimangono bellissimi ricordi della nuova esperienza, la gentilezza e la pazienza immensa degli allenatori.
Naša se škola i ove godine tradicionalno uključila u projekt “Rijeka pliva”, prvi takve vrste u Hrvatskoj, čiji je cilj da svi učenici drugih razreda osnovnih škola grada Rijeke nauče plivati. Škola plivanja uključuje podučavanje tehnici plivanja, disanja i snalaženja u vodi. Tijekom prvog sata učenici se razvrstavaju u grupe prema savladanom stupnju vještine plivanja. Nakon provedene obuke, pod stručnim okom instruktora plivanja, učenici se testiraju i dobivaju diplomu o završenom tečaju plivanja. Tečaj je trajao pet tjedana, ali nam je bilo tako lijepo da je
rastanak bio tužan. Ostaje nam sjećanje na lijepe trenutke, novo iskustvo, ljubaznost i strpljenje trenera.
LA MATEMATICA DEI RAGAZZI ~ VEČER MATEMATIKE
31
Nei giorni 3 e 4 aprile 2014 si è svolta, come ogni due anni dal 1996, la manifestazione “La matematica dei ragazzi: scambi di esperienze tra coetanei”. Quest`anno abbiamo partecipato anche noi con un gruppetto di una quindicina di alunni accompagnati dalla maestra Carolina Šepić e grazie al trasporto finanziato da parte dell’UI-UPT.!! I temi affrontati erano vari: l’aritmetica modulare, i legami tra matematica e musica, il calcolo combinatorio, le funzioni, la logica, la didattica dell’aritmetica, le generalizzazioni del teorema di Pitagora, le terne pitagoriche, le macchine di tipo meccanico per la risoluzione grafica di equazioni algebriche, la storia del giovane e sfortunato genio della matematica Évariste Galois raccontata attraverso un video realizzato dagli stessi studenti (risultato vincitore ex aequo in un concorso nazionale). Nonostante la difficoltà dei temi trattati, i ragazzi e le ragazze se la sono cavata tutti egregiamente!
U četvrtak, 5. prosinca s početkom u 16.30 sati održana je u našoj školi prvi put “Večer matematike” s ciljem popularizacije matematike. “Večer” je bila zamišljena kao niz interaktivnih radionica u kojima su sudjelovala djeca i roditelji. Na “Večer” u školi odazvao se priličan broj djece i njihovih roditelja. Najbrojniji su bili učenici drugih razreda. Voditeljica je bila prof. matematike Sara Rahelić te učiteljice produženog boravka Silvia Pajer i Daniela Gerbac-Bobuš. Dojmovi sudionika su bili pozitivni. Atmosfera je bila poticajna. Učenici su u radnom ozračju rješavali matematičke zadatke prilagođene svojoj dobi, a doživljaj je bio još veći, jer su pomagali i roditelji te učenici viših razreda. Upravo ta međugeneracijska komponenta je vrlo važna jer učenici su kroz takav oblik rada uvidjeli kako matematika može biti zabavna za cijelu obitelj.
32
33
VISITA ALLA VILLA RUŽIĆ In occasione della Giornata del libro croato e della Giornata mondiale del libro e del diritto d’autore, martedì, 22 aprile 2014 gli alunni delle quarte classi e delle classi superiori hanno visitato la Villa Ružić. La villa custodisce la biblioteca della nota scrittrice croata Ivana Brlić-Mažuranić. A fare gli onori di casa il professor Theodor de Canziani Jakšić, custode del patrimonio della scrittrice Ivana Brlić-Mažuranić, nonché delle famiglie MažuranićBrlić-Ružić. La biblioteca della famiglia Mažuranić-Brlić-Ružic si trova a Fiume nella villa della famiglia Ružić. La biblioteca conta 8.000 libri in 10.000 volumi, mentre la raccolta è composta da una collezione di fotografie, documenti, mobili antichi, dipinti, busti e oggetti personali di uso quotidiano di queste famiglie e dei loro parenti. La biblioteca è un monumento culturale della Repubblica di Croazia dal 1946. La biblioteca Mažuranić-Brlić-Ružić è aperta al pubblico dall’anno 2000. Nella biblioteca e nel parco della Villa Ružić vengono organizzati diversi eventi culturali presentazioni di libri, mostre e conferenze. La raccolta è composta da mobili Biedermeier, ritratti di famiglia, dipinti e busti. Particolarmente famoso il busto in gesso di Ivan Mažuranić, opera del noto scultore croato Ivan Rendić. Nelle vetrine e negli armadi ci sono gli oggetti di uso quotidiano delle famiglie Mažuranić, Brlić, Ružić, Demetra ed altre. La raccolta e la biblioteca Mažuranić-Brlić-Ružić con l’archivio Ružić forma un tutt’uno. Gli archivi sono stati curati dall’ingegnere Viktor Ružić e dalla professoressa Matilda Ružić. L’archivio raccoglie documenti di famiglia e la corrispondenza della famiglia Mažuranić-Brlić–Ružić. Nella casa si vive e si respira l’atmosfera della vita del XIX e XX secolo nella nostra città. La biblioteca della famiglia Mažuranić-Brlić-Ružić è l’unica biblioteca di famiglia in Croazia e viene consultata dagli amici della famiglia, storici e ricercatori.
LA GIORNATA SCIENTIFICA A PADOVA Le eccellenze nelle discipline scientifiche delle classi superiori, accompagnate dall’insegnante di chimica, sono partite il 29 novembre 2013 per la “Giornata scientifica a Padova”. Durante la giornata sono state svolte diverse attività connesse allo studio scientifico. Il percorso formativo ha offerto agli alunni l’opportunità di un incontro diretto con la cultura scientifica al Museo della Fisica ed al Planetario di Padova partecipando alle lezioni teoriche e pratiche nell’ambito dei pacchetti didattici predisposti dalle istituzioni scientifiche. Tra tante attività, le più interessanti sono state l’osservazione del Sole con i diversi tipi di telescopi e la visita guidata all’insieme delle collezioni dei strumenti scientifici antichi strettamente legati al prestigioso passato scientifico dell’Università di Padova.
Il programma della giornata è stato articolato nel seguente modo: ore 6.30 partenza per Padova ore 11.00 - 12.30 visita al Planetario ore 12.45 - 13.45 pranzo nella mensa universitaria ore 14.30 – 16.00 visita al Museo della Fisica ore 16.15 - 17.30 lezione teorica e pratica sul software libero Linux al Planetario ore 18.00 partenza per Fiume
34
35
VOLONTIRANJE Dragi učenici! I ove školske godine mnogi od Vas marljivo su volontirali! Neki pasivno, neki aktivno, ali i jedno i drugo je jednako vrijedno!
Dobrih stvari uvijek se lijepo ponovno prisjetiti:
1. U listopadu povodom obilježavanja svjetskog Dana borbe protiv siromaštva prikupljali smo hranu i higijenski pribor i poklonili ih Prihvatilištu za beskućnike “Ruže sv. Franje” kao i Socijalnoj samoposluzi. Istu akciju proveli smo i u proljeće, uoči Uskrsa! 2. U mjesecu prosincu aktivno smo se uključili u humanitarnu akciju Caritasa nazvanom “Za 1000 radosti”. Sjećate se, kupnjom lijepih, raznobojnih narukvica s porukom nekome smo uljepšali Božić! 3. Važno je napomenuti da smo i ove godine volontirali s prodavačima “Uličnih svjetiljki”. Naime, sudjelovali smo u promotivnoj akciji prodaje časopisa na Korzu. Ono što je lijepo je činjenica da je ove godine stasala grupa novih malih volontera. To su učenici 3.a i 4.b razreda, a priključili su nam se i učenici viših razreda! 4. Krajem mjeseca travnja u Prihvatilište “Ruže sv. Franje” stigla je grupa mladih volontera iz cijele Europe. Oni su im pomagali u njihovim dnevnim aktivnostima, a također im je želja bila da svim malim volnterima iz naše škole prirede zabavno poslijepodne! Rado smo se odazvali njihovom pozivu i otišli na sportsko igralište u Srdoče. Igrali smo se i zabavljali, bilo je puno smijeha, a ujedno smo vježbali engleski jezik, jer nekako smo se morali sporazumjeti! 5. Hvala svima koji su bili u mogućnosti kupiti časopis “Ulične svjetiljke” kada je prodavač – beskućnik došao u našu školu ponuditi novi broj časopisa! Nadamo se da će broj volontera iduće godine porasti! Volontiranje je Vaš neprocjenjiv doprinos društvu! Od srca hvala!
EKO KUTAK Ova školska godina bila je plodonosna za našu Planetu Zemlju po eko akcijama provedenim u našoj školi. U svrhu očuvanja prirode, za čišću, zeleniju planetu, provedeno je pet eko akcija tijekom školske godine. U istima su sudjelovali svi učenici i djelatnici OŠ – SE Belvedere. U akciji nam je “pomogao” Metis d.o.o. dolazeći i odvozeći svojim kamionom prikupljeni otpad (papir, baterije, čepove i ulje) koji smo odlučili reciklirati. Akcije su se održavale u vremenskim razmacima za koje su vrijeme učenici i roditelji prikupljali papir, baterije, čepove i ulje. Nakon svake akcije stručna je komisija pregledavala sakupljene količine i proglašavala pobjednika (po razredima). Pobjednički razred u svakoj akciji bio je nagrađivan. Postignuti su zavidni rezultati: ukupna količina sakupljenog papira tijekom školske godine bila je 4540 kg, ulja 15 l i 4 kg baterija. Naša marljivost rezultirala je darom Metisa – poklon bonom i profesionalnim slušalicama. Evo i detaljnih rezultata eko akcije po vremenskim razdobljima: RUJAN 2013. sakupljeno papira:1730 kilograma pobjednici akcije: 2.b nagrada pobjednicima: društvena igra Monopoly U ovoj akciji nisu nagrađeni samo pobjednici već i sva niža razredna odjeljenja. Svaki razred dobio je loptu za sretan početak školske godine.
STUDENI 2013. sakupljeno papira:1440 kilograma pobjednici akcije: 4. a nagrada pobjednicima: tempere za bojanje tkanine
Nakon ove akcije dio novca smo uložili za materijale povodom kreativnih radionica koje su održane u prosincu 2013. godine. Na istim radionicama učenici su izrađivali Božićne ukrase koji su prodavani na Sajmu dobrote (sajam održan u našoj školi nakon kojeg prikupljeni novac doniramo beskućnicima Ruže Sv. Franje) kako bi pomogli onima kojima je pomoć najpotrebnija.
TRAVANJ 2014. sakupljeno papira: 900 kilograma pobjednici akcije: 1. a nagrada pobjednicima: lopta
LIPANJ 2014. sakupljeno papira: 470 kilograma sakupljeno ulja: 15 litara sakupljeno baterija: 4 kilograma pobjednici akcije: 1. a nagrada pobjednicima: atlas svijeta
29. travnja 2014. godine održana je akcija Zelena čistka “Just do it!” – dan za čišću planetu u kojoj su sudjelovale škole na području Republike Hrvatske. Učenici i djelatnici sakupljali su otpad u okolici škole i “širili” jednu od temeljnih moralnih zadaća – očuvanje i brigu za okoliš – jer je cijela Planeta Zemlja naš dom. Po završetku Zelene čistke učenici su bili nagrađeni slatkišima kako bi podigli razinu energije nakon hvalevrijedne akcije u kojoj su sudjelovali sa izrazitim zadovoljstvom. I kako su i pisci davnih dana govorili : “ Sreća – to je biti sa prirodom, gledati je i s njom govoriti….” ( L. N. Tolstoj) Voditeljica eko skupine: učiteljica Tihana Aleksić
36
37
CLUB SCOLASTICO SPORTIVO
CLUB SCOLASTICO SPORTIVO
Risultati del club scolastico sportivo: Corsa campestre : Isola 14.09 2013 – partecipazione – Incontri UI Cadetti: Livio Legac, Dorijan Semenčić, Ivan Sušanj, Rene Žeželić Cadette: Elizaveta Chernova Ragazzi: Lucas Skerbec, Dominik Dudić, Carlo Jurišević, Leo Margan Ragazze: Paola Butorac Calcetto : Parenzo, 6.11.2913 - VI posto – incontri UI Livio Legac, Dorijan Semenčić, Rene Žeželić, Luka Mudrić, Denis Pijetlović, Lucas Skerbec, Carlo Jurišević, Leo Margan, Dominik Dudić Nuoto : Fiume, 21.02.2014 – incontri UI Ragazzi: Borna Krnjeta: 50 dorso – 5 posto, 50 st. libero - 20 posto; Frano Gudelj: 50 st. libero – 16 posto; Andor Marušić: 50 dorso – 16 posto, 50 st.libero – 22 posto; Pavel Chernov: 50 rana – 5 posto, 50 st. libero - 11 posto; Marijan Mihajić: 50 rana – 15 posto, 50 st. libero – 18 posto Ragazze: Tia Elena Fućak: 50 dorso – 8 posto, 50 st. libero – 20 posto; Magdalena Mihajić: 50 dorso – 11 posto, 50 rana - 9 posto Ginnastica sportiva , Fiume - gara cittadina e conteale Butorac Paola, Valerijev Lena, Kastelic Dea, Petrović Liv – 3 posto a livello cittadino Atletica Leggera : Pola, 15 .05.2014 Cadetti : Livio Legac: 80 m, 300m – 4 posto, staffetta 4x100; Ivan Sušanj: 80 m, alto – 3 posto, staffetta 4x100; Dorijan Semenčić: vortex, staffetta 4x100; Luka Mudrić: 300m, lungo, 4x100 staffetta Cadette: Lucija Lanza: 80m, lungo, staffetta 4x100; Elizaveta Chernova: 300m, alto, staffetta 4x 100; Dora Šižgorić Winter: vortex; Dora Sertić: 300 m, lungo, staffetta 4x100m Ragazzi: Leo Margan: 60m, alto, staffetta 4x60; Lucas Skerbec: 60m, lungo, staffetta 4x60m; Denis Pijetlović: alto, vortex , staffetta 4x60; Dominik Dudić, lungo, staffetta 4x60m Ragazze: Paola Butorac: 80 ostacoli -2 posto, lungo – 2 posto, staffetta 4x100
MINIATLETICA - UMAGO Mercoledì, 7 maggio 2014 gli alunni delle classi inferiori hanno partecipato alle gare di Mini-atletica per le scuole italiane dell’Istria e di Fiume ad Umago. Un gruppo di sedici alunni (otto femminucce e otto maschietti) si è visto partecipe alle gare che erano sudddivise in quattro categorie: la corsa dei 40 metri, il lancio del vortex, il salto in lungo da fermi e il calcio in porta. I ragazzi e le ragazze si sono impegnati tanto, conseguendo dei buoni risultati.
38
POZDRAV 4.B I 8.A RAZREDU Oproštaj sa četvrtašima i osmašima Brzo su proletjele ove četiri godine zajedničkog druženja i učenja, a vjerujem da je prohujalo i osmašima njihovih osam. Sad naše četvrtaše čekaju nove obaveze u petom razredu, a osmaše nove brige u srednjoj školi. U četvrtak, 12. lipnja učenici 4.b razreda sa svojom učiteljicom pripremili su priredbu s kojom su se oprostili od svoje “stare” škole u kojoj su napravili svoje prve školske korake. Bilo je dirljivo i svi smo pokušavali suspregnuti suze. A u petak, 13. lipnja, na sam zadnji dan nastave, osmaši sa svojom razrednicom i učiteljicom koja im je predavala do četvrtog razreda pripremili su oproštaj. Tuga zbog rastanka s prijateljima i profesorima i uzbuđenje zbog prijelaza u novu sredinu osjećaji su koji su se neprestano ispreplitali. I za kraj jedna lijepa misao: “… Evo moje tajne. Vrlo je jednostavna: čovjek samo srcem dobro vidi. Bitno je očima nevidljivo.”
IVa
4.b
Va
VIa
Mali princ, Antoine de Saint-Exupery Dragi moji Pučkovci! Upoznala sam vas kad ste bili mali drugašići koji su još slova sricali i mučili se olovkom u ruci. Ipak, u nižim razredima je bilo lako: abeceda, 2+2... postajali ste iz dječice mali ljudi. E, kad ste prešli u više razrede, postalo je teže, trebalo je više truda, više muke: novi učitelji, novi predmeti, opet novi učitelji... neki od vas su ozbiljno prionuli učenju, a neki tome kako da učenje zaobiđu jednostavno: čekali da znanje dođe k njima... Neki su učili radi znanja, neki radi ocjena i do zadnjeg daha vodili bitku za svaku ocjenu. Zapamtite! Osnovna škola je je tek maaala priprema za budućnost i njome ne završava niti školovanje niti učenje jer još ćete se dugo školovati, barem se nadam, a učit ćete cijeli život - u to sam sigurna. Vi, moji Pučkovci, koji ste veliki, ali ste još uvijek mali, vi za koje mi i dalje mislimo da ste mali, iako nas uvjeravate da ste veliki, sada ste pred velikom odlukom - što upisati. Nastojte pomiriti svoje želje sa stvarnim svijetom i vlastitim mogućnostima. I što god odabrali, što god postali cijenite to i dobro to radite, poštujte svoj odabir, ali i tuđi. Ne znate što biste?! Razmislite: U svijetu nedostaje tri milijuna liječnika: budite liječnici. Više od milijardu ljudi ne zna čitati niti pisati: budite učitelji. Dva čovjeka od tri ne jedu dovoljno: nastojte da urodi budu takvi da mogu sve nahraniti. LJUDI, vas trebaju, nije važno na kojem području, stoga budite netko tko će nešto učiniti. Čovječe, pazi da ne ideš malen ispod zvijezda! (A.B.Šimić, Opomena) Osmaši, pazite da ne idete maleni ispod zvijezda. Nakraju, iskreno se nadam da smo Vas barem nečemu poučili, barem malo promijenili, da shvaćate da vam nismo uvijek mogli popustiti i progledati kroz prste, iako bi to bilo i nama i vama lakše, samo trenutno, da shvaćate da su mnoge naše odluke bile donesene radi vaše dobrobiti, i zato se nadam da ćete nam oprostiti naše pogreške, ponekad i nedostatak strpljenja i razumijevanja za vaše nestašluke i da ćete nas se uvijek rado sjećati, kao i mi vas, jer svaki od vas učenika je utkan u naš život i svatko od vas je i nas promijenio. Sretno! Razrednica 8.a, Tomislava Zečević Pedić
VIIa
VIIIa Fotografije: Foto Kurti
